महामुनी शुकदेव परिक्षिती राजाला बाणासुराची कथा सांगताना पुढे म्हणतात-
नारदांकडून अनिरुद्धाचा पराक्रम व त्याचे नागपाशात बांधले जाणे, या घटना ऐकून श्रीकृष्णांनाच आपले दैवत मानणाऱया यादवांनी शोणितपुरावर चढाई केली. श्रीकृष्ण आणि बलराम यांच्याबरोबर असलेल्या प्रद्युम्न, सात्यकी, गद, सांब, सारण, नंद, उपनंद, भद्र इत्यादी यादवश्रे÷ांनी बारा अक्षौहिणी सेनेचा बाणासुराच्या राजधानीला चारी बाजूंनी वेढा दिला.
नगराभोंवतीं वनोपवनें । विध्वंसिलीं यादवसैन्यें ।
उत्तुंगदुर्गें केलीं भग्नें । पुरगोपुरें ढांसळिलीं ।
अट्टाळिया उच्चतर । पाडिल्या करूनि यंत्रप्रहार ।
कंपायमान केलें नगर । देखोनि असुर क्षोभला ।
जैसें प्रतापी यादवदळ । तत्तुल्य दैत्यसैन्य प्रबळ ।
घेऊनि निघाला बळीचा बाळ । प्रळयानळपडिपाडें ।
यादवसेना नगरातील उद्याने, तट, बुरूज आणि गोपुरे यांची तोडफोड करू लागली आहे, हे पाहून क्रोधाविष्ट बाणासुर बारा अक्षौहिणी सेना घेऊन नगराच्या बाहेर पडला.
तये समयीं शिखंडकेतु । अकस्मात झाला पतितु ।
बाण खेंचला हृदयाआंतु । पार्वतीकान्त स्मरे मनीं ।
माझा अभिमान गौरीरमणा। यथार्थ करिं निजवरदाना। प्रार्थिलासि म्यां पुररक्षणा । तें या क्षणाकारणें । केतु भंगोनि पडतां क्षिती । बाण हृदयीं ऐसें चिंती । अंतर जाणोनि गौरीपति । रक्षणार्थीं प्रवर्तला । बाण रक्षावयाकारणें । षड्गुणैश्वर्यपरिपूर्णें। पुत्रेंसहित पार्वतीरमणें । केलें धावणें ते काळीं ।
सकळ सृष्टीतें रडविता । म्हणोनि रुद्र हे नामप्रथा ।
वृषभीं वळघूनियां त्वरिता । प्रमथें सहित पातला ।
बाण घालूनि पाठीसीं । स्वयें प्रवर्तला युद्धासी ।
परजूनियां शस्त्रास्त्रांसी । रामकृष्णेंसी संघटला ।
युद्ध मांडिलें परमाद्भुत । सपुत्र शंकर सहित प्रमथ ।
यादववीर प्रतापवंत । कोण कोणातें पडखळिती ।
संकट पडल्यावर बाणासुराने आपले दैवत पार्वतीरमण भगवान शंकराचा धावा केला. आपल्या भक्ताचा धावा ऐकताच भोलेनाथ शंकर नंदीवर आरुढ झाले. साऱया जगाला रडवतो म्हणून त्यांना रुद्र म्हणतात. आपला पराक्रमी पुत्र षडानन व इतर गणाना घेऊन ते बाणासुराच्या रक्षणासाठी धावले. बाणासुराच्या बाजूने भगवान शंकर नंदीवर स्वार होऊन आपले पुत्र आणि गणांसह राम-कृष्णांशी युद्ध करू लागले.
तारकसमरासमान तुमुल । सुतराम म्हणिजे अवंचकशील । परमाद्भुत युद्ध प्रबळ । झालें विशाळ समरंगीं । जें ऐकतां अद्यापिवरी । सकंप रोमांच येती शरीरिं । समरांगणीं शङ्करहरि। भिडती निकरिं परस्परें ।यादवसैन्य शंकर मारी। देखूनि श्रीकृष्ण त्या पाचारी । प्रद्युम्न लोटला षण्मुखावरी । कठोरप्रहारिं हाणिताती । प्रमथपुंगव कूपकर्ण । कुम्भाण्ड बाणाचा प्रधान। त्या दोघांहीं संकर्षण । समरांगणीं पडखळिला । झुंजार बाणासुराचा पुत्र । त्यावरी लोटला साम्ब वीर । जो कां जाम्बवतीचा कुमर । समरिं अपर प्रळयाग्नि। शङ्कर आला समराङ्गणा। युद्धीं हांकिलें रामकृष्णां । वीर दाविती आंगवणा । आवेश बाणा न सांवरे । प्रचंडावेशें बाणासुर । ठोकूनि आला यादवभार । त्यावरी लोटला सात्यकिवीर । कार्मुकीं शर सज्जूनी ।
Ad. देवदत्त परुळेकर