पतीचे पैसे उडविण्याचा छंद
माणसाला अनेक छंद असतात, हे सर्वांना माहिती असते. विशेषत: अनेक महिलांना ‘शॉपिंग’चा छंद असतो आणि तो त्यांच्या पतीचे प्राण त्याच्या कंठाशी आणणारा असतो. दुबईतील एका महिलेला असाच छंद आहे. वास्तविक हा छंद काही नवा किंवा आश्चर्यकारक म्हणता येणार नाही. तथापि, ज्या प्रमाणात ती पतीचे पैसे उडविते, त्यामुळे ती जगभरात प्रसिद्धीला पावलेली आहे. दुबई येथील डेली स्टार नामक माध्यमात तिची माहिती आहे. ती पतीच्या पैशावर प्रतिदिन लाखो रुपयांची खरेदी करते. तिला केवळ हाच छंद असल्याचे तिचे म्हणणे आहे. एका शॉपिंगसत्रात ती 60 लाख ते 70 लाख रुपये सहज उडवते. आपला हे शॉपिंग आणि खर्च ती अभिमानाने सोशल मिडियावर पोस्ट करते आणि त्याची फुशारकी मारते. अर्थातच तिचा पती अतिश्रीमंत आहे आणि तो त्याच्या व्यवसायाच्या नादात इतका असतो, की त्याला पत्नीच्या या छंदाकडे लक्ष द्यायला वेळ नाही. याचा लाभ ही महिला योग्य प्रकारे गेली अनेक वर्षे उठवत आहे. टिकटॉक आणि इन्स्टाग्रामवर या महिलेचे असंख्य फॉलोअर्स आहेत. आतापर्यंत तिने 100 कोटी रुपयांहून अधिकची खरेदी केली असावी, असे अनुमान तिच्या काही मिडिया चाहत्यांनी व्यक्त केले आहे.
तो दिवस दूर नाही…
माणसाचा जन्म कसा होतो, त्याचे शास्त्र संशोधकांना जेव्हा समजले आहे, तेव्हापासून प्रयोगशाळेत मानवी भ्रूणाची निर्मिती करण्याचे त्यांचे ध्येय आहे. आज अनेक देशांमध्ये हे प्रयोग सुरु आहेत. टेस्ट ट्यूब बेबी किंवा गर्भाशयाबाहेर गर्भधारणा करुन नंतर तो गर्भाशयात वाढविण्याचे तंत्रज्ञान आता चांगलेच विकसीत झाले असून जगभरात रुळलेही आहे. पण स्त्री आणि पुरुष या दोघांच्याही शिवाय मानवी भ्रूणाची निर्मिती अद्याप शक्य झालेली नाही, अशी समजूत आहे. तथापि, ही समजूत खोटी ठरविणारे प्रतिपादन जपानच्या संशोधकांनी केले असून त्यांनी प्रयोगशाळेत शुक्राणू आणि बीजांड निर्माण करण्यात यश मिळविल्याचे वृत्त नुकतेच प्रसिद्ध करुन जगात खळबळ उडवून दिली आहे. जपानच्या क्युशू विद्यापीठात अनेक दशकांपासून हे संशोधन सुरु आहे. ते यशस्वी झाल्याची घोषणा नुकतीच करण्यात आली. प्रयोगशाळेत मानवी शुक्राणू आणि बीजांड यांची निर्मिती करण्यात आली असून त्यातून पुढे मानवी भ्रूणही प्रयोग शाळेत निर्माण करण्याचा दिवस दूर नाही, असे संशोधकांचे म्हणणे आहे. मानवी भ्रूणाच्या निर्मितीसाठी आवश्यक शुक्राणू आणि बीजांड यांच्या निर्मितीसाठी माणसाच्याच रक्ताचा आणि त्वचेचा उपयोग करण्यात आल्याची माहिती देण्यात आली. मानवी पेशींची निर्मिती याच दोन साधनांच्या साहाय्याने शक्य झाली असल्याचे या विद्यापीठाने प्रसिद्ध केलेल्या वक्तव्यात स्पष्ट करण्यात आले आहे. अर्थात, अशा प्रयोगांमुळे मानव प्रजातीसाठी काही धोकेही संभवतात. म्हणून अनेक देशांमध्ये कृत्रिम भ्रूण निर्मितीला केवळ प्रयोगांपुरतीच अनुमती आहे. त्यामुळे हे तंत्रज्ञान समाजात रुळण्यासाठी अद्याप बराच कालावधी जावा लागणार आहे. पण, शरीरविज्ञान संशोधनातील हे एक मोठे यश आहे, हे निर्विवाद.
चहाचे तीर्थ, शेंगदाण्यांचा प्रसाद
भारतात आपण कोठेही गेलो, तरी तेथे कोणते ना कोणते ऐतिहासिक मंदिर असतेच, हे सत्य आहे. नुसते मंदिर असते असे नव्हे, तर त्या मंदिराला जोडलेली एक कथा आणि विशेष वैशिष्ट्याही असते. या वैशिष्ट्यांमुळे या मंदिरांची ख्याती दूरवर पसरलेली असते. काही मंदिरे तर जगप्रसिद्ध असतात. तेथे भाविकांची गर्दी काही विशिष्ट दिवसांमध्ये उसळलेली पहावयास मिळते.अनेक मंदिरांमध्ये विशिष्ट प्रकारचा तीर्थ-प्रसाद मिळतो आणि त्यासाठीच ही मंदिरे प्रसिद्ध असतात. केरळमध्ये असेच एक मंदीर आहे, जेथे चहाचे तीर्थ आणि त्याच्यासह मसाला-शेंगदाण्याचा प्रसाद मिळतो. तो घेण्यासाठी दूरदूरुन भाविक तेथे येतात. वास्तविक आपल्या प्रत्येकाच्याच घरी हे दोन पदार्थ असतात, किंवा केव्हाही तयार करता येतात. पण ते प्रसाद म्हणून मिळत असतील तर त्यांचे महत्व काही निराळेच असते. म्हणून तेथे नेहमी भक्तांची गर्दी दिसून येते. हे मंदिर वालपट्टणम या नदीच्या तीरावर आहे. त्यात भगवान मुथप्पन या देवाची मूर्ती आहे. भगवान मुथप्पन हा भगवान विष्णूचा अवतार असल्याची मान्यता आहे. या देवाला चहा आणि मसालायुक्त शेंगदाण्यांचा नैवेद्य दाखविला जातो. हेच या मंदिराचे प्रमुख वैशिष्ट्या आहे. हा प्रसाद घेण्यासाठी प्रतिदिन शेकडो भाविक येतात. या मंदिरात ‘थिय्यम’ नावाचे नृत्य सादर केले जाते. तेही त्याचे आणखी एक वैशिष्ट्या आहे. त्यामुळे हे मंदिर बरेच प्रसिद्ध आहे.
जीव वाचिवले, पण पोहणे थांबविले
‘गड आला पण सिंह गेला’ ही म्हण आणि तिच्या मागची कथा आपल्याला परिचित आहे. तसाच काहीसा प्रकार एका पोहणाऱ्याच्या संदर्भात घडला आहे. त्याचे नाव शावर्श कापेटियन असे असून तो अर्मेनिया या देशातील आहे. तो पट्टीचा पोहणारा आहे. खरे तर होता असे म्हणावे लागेल. त्याचा जन्म 1953 मधील असून लहानपणापासून त्याला पोहण्याची आवड होती. तरुण वयात त्याने याच क्षेत्रात नाव मिळविले. अनेक स्थानिक व राष्ट्रीय विक्रम केले. विशेषत: ‘फिन स्विमिंग’ या प्रकारात तो प्रवीण होता. या प्रकारात जलतरणपटू आपल्या पायाला माशांच्या कल्ल्यासारखे साधन बांधतो आणि पाण्यात उतरतो. कापेटियन 23 वर्षांचा होता तेव्हा त्याच्या जीवनात एक महत्वाची घटना घडली. 1976 च्या सप्टेंबर महिन्यात एका दिवशी तो फिरायला बाहेर पडला असताना एक बस नदीत कोसळल्याचे त्याला दिसून आले. बसमधील माणसे बुडू लागली होती आणि साहाय्यासाठी किंकाळ्या फोडत होती. त्याने सरळ पाण्यात उडी मारली बुडणाऱ्या माणसांना वाचविण्याचा प्रयत्न सुरु केला. या नदीतील पाणी स्वच्छ नव्हते. त्याच्यात दलदल आणि राड बरीच होती. तशाही स्थितीत त्याने 20 लोकांचे प्राण वाचविले. पण त्यानंतर त्याचे पोहणेच कायमचे थांबले. याचे कारण असे होते, की माणसांना वाचविताना त्याच्या पायांना काही ठिकाणी जखमा झाल्या होत्या. या जखमांमध्ये नदीतील चिखल आणि राड जाऊन त्याला जंतुसंसर्ग झाला. त्यामुळे त्याच्या पायांमधील शक्ती संपली आणि त्याला डॉक्टरांनी यापुढे कधीही न पोहण्याचा आदेश दिला. आता तो रशियाची राजधानी मॉस्कोमध्ये स्थायिक असून त्याने कारखाना काढला आहे. तथापि, आपले पोहणे कायमचे संपले याचे त्याला आजही दु:ख आहे.
कारागृहात जन्म, हावर्डमध्ये शिक्षण
इच्छाशक्ती आणि निर्धार हे दोन गुण माणसाला कोणत्याही कठीण परिस्थितीतून यशाच्या शिखरावर नेऊ शकतात, हे अनेकदा दिसून आले आहे. संकटातून संधी शोधण्याची अशा व्यक्तींची प्रवृत्ती त्यांना योग्य तो मार्ग दाखवते. अमेरिकेच्या टेक्सास प्रांतातील 18 वर्षांच्या युवतीने हे करुन दाखविले आहे. तिचा जन्म झाला, तेव्हा तीची आई कारागृहात होती. तिच्या पित्याने तिला तेथून आपल्या घरी नेले. तिचा योग्य प्रकारे सांभाळ केला. तिचा जन्म कारागृहात शिक्षा भोगणाऱ्या मातेच्या पोटी झाला आहे, या वस्तुस्थितीने ती विचलित होऊ नये, अशा वातावरणात तिला तिच्या पित्याने वाढविले. या मुलीनेही पित्याच्या प्रयत्नांना न्याय दिला. बालपणापासूनच तिला पुस्तके वाचण्याची आवड होती. तिची ही आवड तिचा पिता आणि शाळेतील शिक्षकांनी संवर्धित केली. तिच्यातील बुद्धीमत्ता तिच्या शिक्षकांनी अगदी सुरवातीच्या काही दिवसांमध्येच हेरली होती. तिनेही प्रयत्नांमध्ये कोणतीही कमतरता ठेवली नाही. शालेय शिक्षण उत्तमरित्या पूर्ण करुन आज ती हॉवर्ड या जगप्रसिद्ध महाविद्यालयात पुढील उच्च शिक्षण घेत आहे. तिचा आणि तिच्या आईचा इतिहास तिच्यापासून लपविण्यात आलेला नाही. ती आठ वर्षांची असतानाच तिला त्याची कल्पना देण्यात आली होती. तिला प्रारंभी याचा धक्काही बसला होता. पण तिने त्याचा बाऊ केला नाही. स्वत:चा निर्धार ढळू दिला नाही. तसेच अभ्यासावरील लक्ष विचलित होऊ दिले नाही. त्यामुळे आज ती स्वत:च एक सकारात्मक इतिहास घडविण्याच्या स्थितीत आली आहे. आपल्या नकारात्मक पार्श्वभूमीवर मात करण्याची तिची ही कृती तिच्या स्थितीतील अनेक युवतींना प्रेरणादायी ठरत आहे, असे तिच्या शिक्षकांचे म्हणणे आहे.