महामुनी शुकदेव परिक्षिती राजाला बाणासुराची कथा सांगताना पुढे म्हणतात-
सारणावरी प्रधानकुमर । अष्टही करिती शरांचा मार । येरें छेदूनि त्यांचे शर । शिरें सत्वर उडविलीं। बळरामाच्या माराभेणें । पळतां देखूनि आपुलीं सैन्ये। रथ सवेग लोटिला बाणें । क्रोधें दारुणें
उठावला ।
बलरामांनी आपल्या मुसळाच्या प्रहाराने कुंभांड आणि कूपकर्णाला घायाळ केले. ते रणभूमीवर कोसळले. अशा प्रकारे सेनापतींची वाताहत झालेली पाहून त्यांची सेना इकडे तिकडे पळू
लागली.
कुम्भाण्ड आणि कूपकर्ण । समरिं पडिले गतप्राण। रामकृष्णीं त्रासिलें सैन्य । देखोनि बाण प्रज्वळला। अवगणूनिं युयुधानातें । कृष्णासम्मुख एक्मया रथें। धांवता झाला क्रोधें बहुतें । तें नृपातें शुक सांगे । महा आवेश चढला आंगीं । नेत्रद्वारा उसळे आगी । धनुष्यें पांचशतें समरंगीं । सहस्रां हस्तीं सज्जयिलीं । एकैक चापीं दोन दोन शर । एकसंधानीं शर सहस्र। लघुलाघवें चमत्कार । दावूनि असुर गर्जिन्नला।आंगीं चढला रणदुर्मद। म्हणे कृष्णातें सावध । मजसीं करिं निर्वाण युद्ध। दावीं प्रसिद्ध आंगवण । मानवांमाजी प्रताप तुझा । जंव न भेटे झुंजार दुजा । स्फुरणें दाटल्या माझिया भुजा। भिडें पैजा तूं मजसीं । सैन्यें मारिसी फलकटें। तेणें शौर्यें न मासी कोठें । दावी परतूनियां मुखवटें। वेठें उद्भटें पुरुषार्थें । एक संधानें सहस्र शर । सवेग वर्षे बाणासुर। बाणीं कोंदलें अंबर । यादववीर थरारिले। बाण सुटती घनदाट । प्रळय विजांचे कडकडाट। समरिं पवना न फुटे वाट। हृदयस्फोट सुरासुरां । देखोनि बाणासुराचा यावा । शंका उपजली यादवा। म्हणती स्मरा बळकेशवां। दैत्यलाघवा लक्षूनी । तिये समयीं जनार्दन । शार्ङ्गशिंजिनी टणत्कारून। निषंगांतूनि काढिला बाण। जैसा कृशान
प्रळयींचा ।
रथावर स्वार झालेल्या बाणासुराला आपली सेना पळत असलेली पाहून अतिशय क्रोध आला. त्याने सात्यकीला सोडले आणि तो श्रीकृष्णांवर धावला. रणोन्मत्त बाणासुराने आपल्या एक हजार हातांनी एकाचवेळी पाचशे धनुष्यांच्या दोऱया खेचून प्रत्येकांतून दोन दोन बाण सोडले.
प्रतिसंधानीं सहस्र शर । दैत्य वर्षे निरंतर। एकेचि संधानें श्रीधर । तोडि सत्वर ते अवघे । कोटय़नुकोटि दीपहारी। नाशी प्रचंड वातलहरी। कीं पर्वत पेटला तृणाङ्करिं । विझवी सुरसरी क्षणमात्रें। तेंवि असुराचे सायक । धनुष्येंसहित यदुनायक। सवेग छेदूनि एकें एक । दाविलें कौतुक सुरासुरां। बाणरथींचे अश्व चपळ । मारिले शरघातें तत्काळ। सारथियाचें छेदिलें मौळ । भंगिला समूळ रहंवर। अश्वेंसहित सारथि वधिला । बाणीं रहंवर चूर्ण केला। बाणासुर विरथ झाला । कृष्णें स्फुरिला पाञ्चजन्य। ऐकूनि कृष्णाच्या शंखस्फुरणा । जयरवें गर्जे यादवसेना । प्राणधाकें बाणपृतना । प्रमथगणासह पळती । तये समयीं कैटभारि । बाणा बांधूं पाहे समरिं । विरथ निःशस्त्र सहसा न मारी । क्षात्रविचारिं परायण ।
Ad. देवदत्त परुळेकर