बांद्याचा सुपुत्र शंकर सावंत यांनी सांगितली यूएसमधील भयाणता
कोरोनामुळे भारतात गणपतीला येण्याचे बहुतेक रद्दच!
जगातील सर्वात मोठे कोरोना केंद्र न्यूयॉर्कमध्ये
कोरोनाने माणसाला जागवला, नातेवाईक नाते होतेय पुन्हा जागे!
मयुर चराटकर / बांदा :
फेब्रुवारीमध्ये अमेरिकेच्या पॅलिफोर्निया राज्यात पहिला रुग्ण सापडला, तेव्हा कुठेतरी आशा होती की अमेरिकन शास्त्रज्ञ या रोगाला आरामात कंट्रोल करतील. पण, बघता बघता मार्चमध्ये एक एक राज्य करत न्यूयॉर्क व न्यूजर्सी कोरोनाच्या फासात अडकत गेले. त्यात आमचे दैनंदिन जीवन कल्पनेच्या पलीकडे पालटून गेले असल्याची प्रतिक्रिया न्यू जर्सी येथून बांद्याचे सुपुत्र शंकर सावंत यांनी व्यक्त केली.
शंकर सावंत हे मूळ बांदा गावचे रहिवासी. बारावी पर्यंतचे शिक्षण बांद्यातच त्यांनी पूर्ण केले. त्यानंतर मुबंईमध्ये इंजिनअरिंग पूर्ण करून नोकरीसाठी 2002 साली अमेरिकेत गेले. तेव्हापासून पंधराहून अधिक ते न्यूयॉर्कमध्ये न्यूजर्सीमध्ये स्थायिक आहेत.
कोरोनाच्या पार्श्वभूमीवर न्यू जर्सी येथील परिस्थिती जाणून घेण्यासाठी त्यांच्याशी संवाद साधला असता सावंत पुढे म्हणाले, न्यू जर्सी येथे आपला स्वतःचा सॉफ्टवेअर सोल्यूशनता बिझनेस करून एका कंपनीत काम करतो, तर माझी बायको युएसएमध्ये सीए, सीपीए म्हणून काम करते. मी माझी बायको व दोन मुली या ठिकाणी राहतो. इकडे येण्याअगोदर मुंबईमध्ये मी वास्तव्यास होतो. न्यूयॉर्क ही युएस व जगाची आर्थिक राजधानी आहे.
मार्चच्या 7 तारखेला पहिला कोरोनाबाधीत रुग्ण आढळला. त्यानंतर तीन आठवडय़ात 10 हजार रुग्ण आढळले. मृत्युची संख्या 16 मार्चला सुरू झाली आणि ती संख्या 9 एप्रिलला 770 रोज अशी सुरू झाली. सद्यस्थितीत जगातील सर्वात मोठे कोरोनाचे केंद्र न्यूयॉर्क झाले आहेत.
आम्ही न्यूजर्सीच्या सक्सेस जिह्यात लिव्हींस्टनमध्ये राहतो. आजच्या आकडय़ानुसार या ठिकाणी 16 हजार कोरोनाबाधीत व 1500 मृत्युमुखी पडले आहे. सगळय़ात जास्त रुग्ण वृद्धाश्रमात व नर्सिंग होममध्ये सापडले. या बातमीने आम्ही सगळय़ात जास्त दुखावलो आहोत. आमच्या परिसरातील एका कुटुंबातील चारजणांचा मृत्यू झाला.
युद्धाची परिस्थिती
मार्च 13 पासून या परिसरातील शाळा बंद झाल्या. तर वर्क फ्रॉम होम सुरू झाली. जीवनावश्यक वस्तू वगळता सर्व उद्योगधंदे बंद झालेत. बघता बघता रस्ते रिकामी झालेत. युद्धाची परिस्थिती झाली. सर्वांना कळून चुकले की येणारे दिवस खूप कठीण असणार. सगळय़ात मोठे चॅलेंज मुलांचे होते. त्यांना कोरोनाची भयाणता जाणवत होती. त्यातच नोकरी पण जाणार, असे वाटू लागले. माझे व माझ्या बायकोच्या पगारात वीस टक्क्यांनी कपात झाली. माझ्या मित्रपरिवारातील अनेकांना नोकरी गमवावी लागली. हॉटेल व्यवसाय व विक्रेते बंद झाल्याने रस्त्यावरून चालणे सुद्ध मनात भीती तयार होते.
घरी राहण्याची ऑर्डर
अमेरिकेत संचारबंदी कडक नसली तरी घरी राहण्याची ऑर्डर आहे. पहिले दोन महिने आम्ही घरात राहून ऑनलाईन ऑर्डर करून काढले. दरम्यान, बऱयाच नवनवीन गोष्टी पहायला मिळाल्या. सोशल डिस्टन्स, सगळे धान्य वैगेरे साफ करणे दहा वेळा हात धुणे हे सगळे नवीन होते. आम्ही याठिकाणी आपल्या आपल्या पद्धतीने कोरोनाशी लढा दिला. मनावर व परिस्थितीवर मात करण्यासाठी प्रत्येकाने आपआपली साधने शोधली.
भारतातही मदत देतो
अमेरिकेत भारतीय नागरिक मोठय़ा प्रमाणावर आहेत. बरेच भारतील सर्व मदतही या ठिकाणी करत आहेत. बरेच नर्स डॉक्टर्स आणि त्यापेक्षा बरेच सॉफ्टेवेअर इंजिनिअर आपल्या अमेरिकेसाठी मेहनत घेत आहेत. त्याचप्रमाणे नागरिकही सहभाग दर्शवित आहेत. कोरोनाच्या पार्श्वभूमीवर भारतीय नागरिक बाकीच्या नागरिकांबरोबरच एकमेकांना मदत करत आहेत. मराठी मंडळ, संस्कृती मंडळ आणि बरेच प्रांतीय मंडळे आपल्यापरीने फ्रंटलाईन वर्करना मदत करत आहेत. गरजुनाही मदत करीत आहेत. भारतात पण ही मदत दिली जात आहे. आम्ही पण आमच्यापरीने भारत व अमेरिकेला जीवनावश्यक वस्तुची मदत केली. भारतातील लोकांसाठी परदेशात मित्र-मैत्रिणी हे पाहुणे असतात आणि या कठीण वेळात भारतीय बंधुत्व दिसून येत आहे. सर्वजण फक्त आपला नाहीतर सर्वांना मदत करतात.
येथील शासन आपली जबाबदारी चोख पार पाडत आहेत. एवढय़ा काटेकोर पद्धतीने तपासणी होत असतानाही युएस सरकार विजयापासून अजुनही दूरच आहे. भारतीय प्रशासनाने अमेरिकास्थित भारतीयांना बरीच मदत केली आहे. व्हीजा, पासपोर्टपासून जॉब व ट्रव्हल सारख्या प्रॉब्लेममध्ये जमेल तशी मदत केली. पण, परिस्थिती अशी आहे की, जास्त पर्याय शिल्लक नाही.
येथे कोरोनाबाधित व मृत्युची संख्या दिवसेंदिवस वाढत आहे. ही परिस्थिती पाहता आमचे नातेवाईक व मुख्य म्हणजे आई खूप काळजी करते. भारतातील संचारबंदी व कोरोनाविषयात बातम्या रोज वाचतो. शासन व लोकांची ज्या प्रकारे एकमेकांना मदत केली आहे, ही प्रशंसनीय आहे. अमेरिकेत माझ्यासारख्या बऱयाच लोकांना दोन ठिकाणची काळजी करावी लागते येथील व भारतातील कुटुंबांची सुरक्षा. माझ्या सारख्या बऱयाच लाकांचे पासपोर्ट व व्हीजा संपत चालले असून रोज चित्र बदलत चालले आहे. तरीही आज एका वेगळ्या धाग्यात बांधले गेले आहे, हे पाहुन धीर येतो.
मला भारतात येऊन अडीच वर्षे होत आली. या वर्षी गणपतीसाठी गावी बांदा येथे येणार होतो. पण, आता आंतराष्ट्रीय स्थिती पाहता गावी यायला कदाचित दिवाळी किंवा पुढचे वर्षही येईल. भारतात मुख्य म्हणजे मुंबई ज्या प्रकारे कोरोनाचा प्रसार होत आहे. त्यामुळे असे वाटते की भारत एका मोठय़ा संकाटात आहे. भारतामध्ये संचारबंदीची कडक अंमलबजावणी करण्यात आली. अमेरिकेच पर्सनल लॉ व पर्सनल स्वतंत्र असल्याने शासन संचारबंदीची कडक अंमलबजावणी करू शकत नाही. भारतात पोलीस मार देतात पण ते इकडे शक्य नाही. मात्र, भारतातील परिस्थिती पाहता असे लक्षात येते की पूर्णपणे संचारबंदीची कडक अंमलबजावणी केली असती तर एवढय़ात कोरोना नियंत्रणात आला असता.