तुम्ही कधी आजारी पडलात काय? आजारी म्हणजे साधं आजारी नव्हे. आजारी पडण्याचे तीन प्रकार. आपण आपल्या मनाने घरगुती उपचार करून बरे होतो तो साधा आजार. घरगुती उपचार कुचकामी ठरले की आपण फॅमिली डॉक्टरकडे धावतो. दोन-तीन दिवसात बरे होतो. हा साध्या आजाराहून पॉवरफुल आजार. फॅमिली डॉक्टरच्या हाताबाहेर केस गेली की त्यांनी सुचवलेल्या स्पेशालिस्टकडे आपल्याला जावं लागतं. त्यांची आगाऊ वेळ ऊर्फ अपॉइंटमेंट घेऊन आपण जातो. दिलेल्या वेळेवर डॉक्टरची भेट कधीच होत नाही. किमान एक-दीडतास उशीर होतो तो भाग वेगळा. तर अशा रीतीने आपण एकदाचे डॉक्टरच्या खोलीत प्रवेश करतो. आत एक देखणा पोरसवदा तरुण किंवा देखणी पोरसवदा युवती स्वागत करतो/करते, आणि आपल्याला काय त्रास होतोय ते विचारतो/विचारते. स्पेशालिस्ट डॉक्टर/डॉक्टरीण इतका/इतकी अल्पवयीन आणि चिकणा/चिकणी कसा/कशी हा आपल्याला प्रश्न पडतो. नंतर लक्षात येतं की समोरची व्यक्ती मुख्य डॉक्टरची असिस्टंट आहे. आपण सांगितलेल्या तक्रारी ती व्यक्ती संगणकावर टाईप करते. मग मुख्य डॉक्टर येतात… पुढचा भाग वाचकांना ठाऊक असेलच.
हे डॉक्टरांचे असिस्टंट बघितले की मला आमची सखुबाई आठवते. किंबहुना रोजच सकाळी बायकोसह न्याहारीची तयारी करायला स्वयंपाकघरात गेल्यावर एकाच वेळी सखुबाईची आणि असिस्टंटची आठवण येते. याचे एकच कारण-आजवरच्या आयुष्यात दोन-अडीच डझन सखुबाईंशी सामना झडला. प्रत्येक सखुबाई आधीच्या सखुबाईची कार्बन कॉपी असते.
ज्याप्रमाणे स्पेशालिस्टच्या क्लिनिकमध्ये दिलेल्या अपॉइंटमेंटच्या वेळेला सहसा मुख्य डॉक्टर भेटत नाहीत, त्याचप्रमाणे सांगितलेल्या वेळेवर सखुबाई कधीच येत नाही. प्रचंड प्रतीक्षेनंतर भेटलेले मोठे डॉक्टर जसे पाच मिनिटात आपल्याला तपासून प्रिसक्रिप्शन देतात तशी उशिरा आणि धावपळ करीत धापा टाकीत आलेली सखुबाई देखील आपल्या घरातली कामं घाईघाईने उरकून निघून जाते. ती गेल्यावर समजते की तिने भांडी घासण्याचे केलेले तथाकथित काम कसे आहे. डॉक्टरांच्या असिस्टंटने जशी आपल्या रोगाची लक्षणे लिहून ठेवलेली असतात तशीच सखुबाईने भांडी फक्त विसळून पोबारा केलेला असतो. त्या भांडय़ांवर सफाईची मुख्य प्रक्रिया आपल्यालाच करणे भाग असते. मग आपण चरफडत एकेक भांडं स्वच्छ करून वापरायला घेतो.