बंडू, स्नेहलता, त्यांचा लाडका मुलगा बंटी आणि बंडूची आई असे एक चौकोनी कुटुंब होते. चिमण, काऊ, त्यांचा लाडका मुलगा चिंटू आणि चिमणची आई असे दुसरे चौकोनी कुटुंब होते. दोन्ही कुटुंबे मराठी मालिकेत दाखवतात त्यापेक्षा चांगल्या आणि समंजस प्रवृत्तीची होती. त्यांचे आपापसात बरे संबंध होते. दोघांची घरे एकाच प्रभागात-पण जरा लांब अंतरावर होती. बंडू आणि चिमण एकाच कंपनीत कामाला होते. बंटी आणि चिंटू एकाच शाळेत आणि वर्गात होते. एकाच स्कूलबसने रोज प्रवास करीत.
पेपरात कोरोनाच्या बातम्या यायला नुकतीच सुरुवात झाली होती.
त्या दिवशी संध्याकाळी चिंटू बंटीच्या घरी एक पुस्तक आणायला म्हणून गेला. नेमका बंटी चिंटूच्या घरी सीडी आणायला गेला. दोघांची चुकामूक झाली. दोघांना त्यांच्या काकवांनी जेवायचा आग्रह केला. काका ऑफिसातून आल्यावर घरी सोडतील असा धीर दिला. दोन्ही मुले जेवायला थांबली. पण काकांना घरी यायला उशीर झाला. आणि रात्री रेडिओवर लॉकडाऊनची घोषणा झाली. अशा रीतीने बंटी आणि चिंटू आपापल्या काका-काकूंच्या घरी अडकून पडले.
लॉकडाऊन पंधरा दिवस चालला. परप्रांतात नोकरीला गेलेले लोक घरच्यापेक्षा जास्त मन लावून राबतात. तद्वत बंटी आणि चिंटू स्वतःच्या घरात वागतात त्याहून अधिक शहाण्यासारखे वागले. अजिबात खोडय़ा आणि हट्ट केले नाहीत. दोन्ही काका आणि काकूंना आनंद झाला.
दरम्यान लॉकडाऊनची मुदत पुन्हा वाढली. पण सरकारने काही नियम शिथिल केले. जीवनावश्यक वस्तूंच्या खरेदीसाठी दोन तास सवलत दिली. त्यावेळात दोन्ही काकांनी बंटी आणि चिंटूची पार्सले त्यांच्या घरी रवाना केली.
“बंटीने अजिबात त्रास दिला नाही, शहाण्यासारखा वागला,’’ चिमणकाकांनी सर्टिफिकेट दिले. “चिंटूने अजिबात त्रास दिला नाही, शहाण्यासारखा वागला,’’ बंडूने देखील सर्टिफिकेट दिले.
चिमण आणि बंडू आपापल्या घरी परतले. रात्री निजताना स्नेहलताने बंडूला हलक्मया आवाजात एक प्रश्न विचारला. त्यावर बंडूने काहीच उत्तर दिले नाही. रात्री निजताना काऊने चिमणला हलक्मया आवाजात तोच प्रश्न विचारला. त्यावर चिमणने देखील काहीच उत्तर दिले नाही. काय असेल बरे तो?
“लॉकडाऊन पुन्हा वाढला तर सासूबाईंना असं पंधरा दिवस भाऊजींकडे सोडायचं का? त्यांच्या सासूबाईंना आपल्याकडे बोलावून घेऊ.’’