कृष्णपिता वसुदेवाची समजूत घालताना उग्रसेनादी ज्ये÷ यादव पुढे म्हणाले – वसुदेवा! तुला आठवतो ना तो शंभर मुखांनी विषाग्नी ओकणारा कालिया! तोही कृष्णाचे काहीही वाकडे करू शकला नाही. त्या बलाढय़ बकासूराची चोच फाकवून त्याला बालकृष्णाने कसे चिरून मारले होते हे आठव. त्या कृष्णाला विवरात मरण आले असे म्हणणे योग्य नव्हे. त्याला मरण येण्यापूर्वी आमचे प्राण जातील. कृष्ण अक्षय आहे हे लक्षात ठेव. असे बोलून ते वसुदेवाला धीर देऊ लागले.
वसुदेव म्हणे माझिये जन्मीं । आनकदुंदुभि वाजविल्या व्योमीं । कीं जें पूर्णब्रह्म तुझिये सद्मीं । निर्जरकामी प्रकटेल । तो सुरसंकल्प वृथा झाला । विवरिं श्रीकृष्ण निमाला । आतां संकर्षण एकला। जोडा विघडला बंधूंचा । पृथ्वी उलथू शके जो हळें । तो संकर्षण तिये वेळे । जाणोनि कृष्णाचे अगाध लीळे। काहीं न बोले अज्ञवत् । जनपद करिती अहाकटा। भेमकीपुत्रहानीच्या कष्टा । वसुदेवदेवकीचिया अदृष्टा। सुतशोकवांटा आलासे। हातींचें हारविलें पुत्ररत्न । आतां यासी कैंचें मरण। पुत्रशोकाचें भाजन। होवोनि राहती चिरकाल । सोयरे गोत्रज आप्त स्वजन । द्वारकावासी थोर लहान। देवकीवसुदेव रुक्मिणी दीन । यांतें वेष्टून विलपती ।
बिळापासूनियां मागुतें । न येतां जाणूनि श्रीकृष्णातें ।
शोक जाकळी समस्तांतें । सत्राजितातें शापिती ।
वसुदेव म्हणाला-माझ्या जन्माच्या वेळी आकाशात आनंद दुंदुभी वाजल्या आणि आकाशवाणी झाली होती की पूर्णब्रह्म परमात्मा तुझ्या घरात ईश्वरी कार्याकरिता जन्म घेईल. ती आकाशवाणी विफल झाली. विवरात कृष्ण नाहीसा झाला. आता एकटा बलराम उरला. बंधूंचा जोडा बिघडला. आपल्या नांगराच्या फाळाने जो पृथ्वी उलटून टाकू शके असा हलधर संकर्षण बलराम मात्र श्रीकृष्ण पराक्रम जाणून यावेळीही अत्यंत शांत होता. तो काहीच बोलला नाही. लोक हाहाकार करत होते. देवकी, वसुदेव, रुक्मिणी यांच्या वाटय़ाला हे काय दु:ख आले, याचा विचार करून लोक दु:खी होत होते. सर्वजण सत्राजिताला शिव्याशाप देत होते.
लहानें थोरें द्वारकापुरिं । जाऊनि सत्राजिताचे घरिं ।
धिक्कारिती नानापरी । म्हणती मुरारि वधिला त्वां ।
त्वां स्यमंतकमणीचा आळ । घालोनि नोकिला द्वारकापाळ ।
कलंक न साहे तो अमळ । क्षालना तत्काळ प्रवर्तला ।
मणि हुडकितां परम गहनीं। विवरिं झाली प्राणहानि ।
एवढें अपयश तुझिये मूर्ध्नि । इत्यादि वचनीं धिक्कारिती ।
तंव उद्धवाक्रूरप्रमुख । वृद्ध यादव श्वफल्कादिक ।
म्हणती करा हो दीर्घ विवेक । वृथा शोक कां करितां ।
कृष्णोपलब्धीकारणें । कांहीं करा अनु÷ानें ।
इष्टदेवताआराधनें । आर्यवचनें विवरोनी ।
ऐकोनि यदुवृद्धांचें वचन । बोलाविले श्रे÷ ब्राह्मण ।
त्यांसी पुसती विधिविधान । कृष्णागमनप्राप्त्यर्थ ।
तिहीं चंदला परमेश्वरी । चंद्रभागा या नामोच्चारिं ।
दुर्गा दुर्गमसंकटहारी । उपदेशिलीं सविधानें । देवकी वसुदेव रुक्मिणी । आदिकरूनि समस्त जनीं