भगवान महादेव श्रीकृष्णाची स्तुती करताना पुढे म्हणाले – हे प्रभो! सर्व प्राण्यांचे आत्मा, प्रियतम आणि ईश्वर असणाऱया आपल्याला जो मनुष्य सोडतो आणि या उलट असणाऱया तुच्छ विषयांमध्येच रमतो, तो अमृत सोडून विष पितो.
मी ब्रह्मा आणि विबुद्ध मुनि । विशुद्धमानस तव चिंतनीं । वृत्तिसमुच्चय एकवटूनी । तवपदभजनीं अनुसरलों । तो तूं आत्मा सच्चिद्घन । प्रियतम ईश्वर सुखनिधान । ऐसिया तूंतें होवोनि शरण। विषयभवभान नातळलों । करूनि अभक्तां धिक्कार। देऊनि स्वकीयां परिहार । भगवंतावीण भजनीय अपर । नसे हें रुद्र प्रतिपादी ।
महादेव पुढे म्हणाले – हे देवाधिदेवा! मी, ब्रह्मदेव, सर्व देवता आणि विशुद्ध हृदयाचे ऋषी सर्वात्मभावाने आपल्यालाच शरण असतात. कारण आपणच सर्वांचे आत्मा, प्रियतम आणि ईश्वर आहात.
ऐसा जो तूं प्रकाश आत्मा । सुखतम सुसेव्य भूतग्रामा । तूतें आम्ही पुरुषोत्तमा । कल्याणार्थ भजतसों । कल्याण म्हणसी कवणेपरी । इहामुष्मिक भवव्यापारिं । अपायरहित निजाधिकारिं । वर्तत असतां क्षेमार्थ । अपवर्ग म्हणिजे स्वरूपबोध । मायावरण न पवे रोध । गुणव्यापारिं वर्ततां शुद्ध । स्वसंवेद्य निर्लेप । अथवा भवाचा निरास । अपवर्ग ऐसें म्हणिजे त्यास । तदर्थ आम्ही तव पदास । होवोनि दास भजतसों । तुम्ही गुणकार्यीं समर्थ । असतां मद्भजन किमर्थ । ऐसें म्हणसी तरी हा अर्थ । इत्थंभूत अवधारिं । जगाची स्थिति उदय अंत । त्या तिहींचा तूंचि हेत । सम म्हणिजे विषमातीत । विश्वी संतत वर्तसी । समत्वाचें कारण काय । प्रशान्तपदें बोलिलें होय । सुसेव्य म्हणिजे सु÷g हृदय । कैसें काय तें ऐका । सुहृत्बुद्धीचा प्रवर्तणार । आत्मा सर्वात्मक साचार । एवंभूत जो ईश्वर । दैव परतर तूं एक ।
त्या तुज ईश्वराविण कोण । पृथक् भजनीय असे आन । नास्ति ऐसा निश्चय पूर्ण । तो तूं अनन्य एकात्मा । समानासमानजातिरहित । तूं अखिलात्मा सर्वगत । कैसा म्हणसी तरी तो अर्थ । ऐक निश्चित जगदीशा । जगाचें आणि आत्मयाचें। निकेत म्हणिजे स्थान साचें । एवं अधि÷ान तूं सर्वांचें। आन कैंचें तुजवीण । विवर्तरूप जें हें जग । चिदाभास आत्मे अनेग। यांचें अधि÷ान तूं चांग। त्या तुज अव्यंग भजों आम्ही। भवापवर्गाचि कारणें । ऐसिया तूतें आम्ही भजणें। एवं तव पदाराधनें । आमुचीं वर्तनें सफळित पैं । स्वयें इच्छुनि हा भक्तिप्रेमा। यावरी भक्ताच्या अभीष्टकामा । प्रार्थितसें पुरुषोत्तम । कुरुसत्तमा तें ऐक ।
महादेव श्रीकृष्णाला पुढे म्हणाले -आपण जगाची उत्पत्ती, स्थिती आणि लयाचे कारण आहात. आपण सर्वांचे ठायी, सम, परम शांत, सर्वांचे सुहृद, आत्मा आणि इष्टदेव आहात. आपण एक, अद्वितीय आणि जगताचे आधार तसेच अधि÷ान आहात. हे प्रभो ! आम्ही सर्वजण या जन्ममृत्युरूप संसारचक्रातून मुक्त होण्यासाठी आपले भजन करीत आहोत.
ऍड. देवदत्त परुळेकर