कृष्णाशी युद्ध करून त्याला पराभूत करू आणि सत्याशी विवाह करू अशी इच्छा करून जे जे वीर राजे धावून आले होते त्या सर्वांचा अर्जुनाने सपशेल पराभव केला. अपमानीत होऊन खाली मान घालून लपत छपत त्यांना स्वगृही परतावे लागले.
आंदणा नाम पारिबर्ह । कोशलें दीधलें तितुकें सर्व । घेऊनियां वासुदेव । निजभुवनाप्रति पातला । सत्या म्हणिजे नाग्नजिती । तिच्या ठायीं परमप्रीति । विशेष कोशलनृपाची भक्ति । तिणें श्रीपति वश केला । जो कां देवकीचा तनय । ज्याचें अचिंत्य गुणैश्वर्य । यदूंमाजि ऋषभ जो यदुवर्य । सत्याप्रिय तो जाला ।
कोशलपतीने दिलेली वरदक्षिणा आणि त्याची कन्या सत्या म्हणजेच नाग्नजिती यांना घेऊन कृष्ण द्वारकेत आला. द्वारकेत नव दांपत्याचे मोठय़ा प्रेमाने स्वागत करण्यात आले. सत्यासह कृष्ण आनंदात राहू लागला.
श्रुतकीर्ति जे वसुदेवभगिनी । कैकेय धृष्टकेतूची राणी। भद्रा तयेची नंदिनी । कृष्णालागूनि दीधली ।
संतर्दनादि पांचै बंधु । तिहीं जननीसीं संवादु ।
करूनि केला तनुसंबंधु । आनंदकंदवरनियमें ।
प्रधान पुरोहित ज्योतिषी । द्वारके धाडिले रायापासीं ।
कन्यादान श्रीकृष्णासी । वाड्नियमेशीं दृढ केलें ।
वसुदेवप्रमुख यादव वृष्णि। देवकीप्रमुख वऱहाडिणी ।
सेनासंभारें जाऊनी । भद्रा पर्णनि हरि आला ।
यथाविधानें विवाह साङ्ग । कन्यादानादिप्रसंग ।
करूनि पूजिला श्रीरंग । धृष्टकेतुनृपनाथें ।
संतर्दनापि पांचही जाण । परम प्रियतम नृपनंदन ।
तिहीं भगिनी कृष्णार्पण । केली अनन्यसद्भावें ।
श्रुतकीर्ती ही वसुदेवाची बहीण. केकय देशाचा राजा धृष्टकेतु याची ती पत्नी. तिला भद्रा नावाची सुंदर कन्या होती. तिच्या संतर्दन इत्यादी भावांनी अत्यंत आनंदाने स्वतःच भद्राला कृष्णाला दिली व त्यांचा विवाह थाटामाटात पार पडला.
मद्ररायाची कुमारी । लक्ष्मणानामें अतिसुंदरिं ।
शुभलक्षणीं जैसी गौरी । कीं सावित्री द्रुहिणाची ।
शुभलक्षणीं सालंकृत । कन्या जाणोनि मद्राधिनाथ ।
विष्णु वरेण्य मूर्तिमंत । इच्छी जामात करावया ।
सर्वांमाजि जो वरि÷ ।
बळप्रतापें सद्गुणें श्रे÷ ।
त्रैलोक्मयनायक श्रीवैकुंठ ।
निगमपाठ वाखाणी ।
ऐसिया वेदोदितविश्वासें ।
वरपरीक्षेकारणें कैसें ।
प्रतिज्ञायंत्र निर्मिलें असें ।
मद्रनरेशें चातुर्यें । पांचाळपतीनें राया यंत्र । अर्जुनपरीक्षेलागि विचित्र ।
हेंही तैसेंचि अतिदुस्तर । केलें श्रीधरप्रपत्यर्थ ।
स्तंभातळवटीं मांडूनि कलश । स्तंभाग्रवंशीं निर्मिला भास । कलशीं लक्षूनि भेदील त्यास । नृपनयेस तो पर्णो । हें ऐकोनि स्वयंवराप्रति । मिनले भूतळींए भूपति । कौरव पाण्डव मागध नृपति । चैद्य सैन्धव मत्स्यादि । यंत्र भेदितां नृपनंदन । पावले बहुतेक अपमान । द्रौपदी जिंकिता जो अर्जुन।नोहे आंगवण तयासही । जाणोनि रायाचें अंतर । सर्वसाक्षी जगदाधार । सज्ज करूनियां रहंवर ।
पावला सत्वर मद्रपुरा । एकला एकाकी वनमाळी ।
प्रवेशोनियां नृपमंडळीं । यंत्र भेदूनि पाडिलें तळीं ।
मदेन्दबाळी पर्णिली । लक्ष्मणेनें पाहूनि हरि ।
आनंदली अभ्यंतरिं । कृष्णें उचलूनि दोहीं करिं ।
सवेग रहंवरिं बैसविली ।
Ad. देवदत्त परुळेकर