प्रद्युम्न आपल्यापासून बालपणीच दूर गेला तोच हा आता परत आला आहे काय? हे कसे काय घडले असेल असा रुक्मिणी विचार करत असता श्रीकृष्ण तेथे आला. त्यावेळी काय घडले पहा.
विदर्भरायाची कुमारी । म्हणोनि वैदर्भीं नामोच्चारिं ।
ऐसें ते जंव मनीं विवरी । तंव तेथ शौरि पातला ।
आनकदुंदुभि देवकीसहित । पुण्यश्लोक पातला तेथ। भूतभविष्यार्थ ज्यातें विदित । विज्ञातार्थ तो भगवान। षड्गुणैश्वर्यसंपन्न । भूत भविष्य वर्तमान ।
विज्ञातार्थही भगवान । मौन धरून राहिला। त्रिजगज्जनक जनार्दन। कर्ता जगाचें स्थितिलयसृजन। तोही जाला जाणोनि नेण । मनुष्यपण नटनाट्यें । त्याचवेळी पवित्रकीर्ती श्रीकृष्ण देवकी वसुदेवांसह तेथे आले. भूत, भविष्य, वर्तमान जाणणारे, तिन्ही जगांचे नायक असलेले व जगताच्या सृजन, स्थिती व लय याचे कारण असलेले षड्गुणैश्वर्यसंपन्न भगवान श्रीकृष्ण सारे काही जाणत होते. पण ते काही बोलले नाहीत.
ऐसिये समयीं नारदमुनि । अकस्मात गगनींहूनी ।
उतरला जेथ कृष्णरुक्मिणी । वसुदेव स्वपत्नीसमवेत।
मुनीतें देखोनि कृष्णादि सकळीं । वंदिला चरणीं ठेवूनि मौळि । मग तो सांगे तयांजवळी । सर्व वर्तली स्मरवर्ता । त्याचवेळी तेथे देवषी नारदमुनी यांचे तेथे आगमन झाले. त्यांना पाहताच सर्वांनी त्यांना आदरपूर्वक वंदन केले. मग नारदांनी हा प्रद्युम्न कोण, मायावती कोण याची माहिती देऊन शंबरासुराने प्रद्युम्नाचे हरण करण्यापासूनची सर्व हकिकत सांगितली. नारदांच्या तोंडून या सर्व आश्चर्यकारक घटना ऐकून श्रीकृष्णांच्या अंतःपुरातील स्त्रिया आश्चर्यचकित झाल्या आणि पुष्कळ वर्षेपर्यंत हरवल्यानंतर परत आलेल्या प्रद्युम्नाचे कौतुक करू लागल्या. देवकी, वसुदेव, श्रीकृष्ण, बलराम, रिक्मिणी आणि इतर स्त्रिया त्या नवदांपत्याला हृदयाशी घट्ट धरून आनंदित झाल्या.
देवकीनें मांडीवरी । दंपती घेतलीं सप्रेमभरिं । लोण उतरिती समस्त नारी । अक्षवाणें करूनियां ।रति प्रवेशे रुक्मिणीसदन। रामकृष्णसहित मदन ।
प्रवेशले सभास्थान। मन्मथवदन जन पाहती । देवकीने आपला मुलगा प्रद्युम्न व आपली सून मायावतीला प्रेमाने मांडीवर घेतले. सर्व स्त्रियांनी या नवदांपत्यावरून निंबलोण उतरले व आशीर्वादपूर्वक त्यांच्या मस्तकावर अक्षतांचे सिंचन केले. रतिचा अवतार असलेल्या मायावतीने रुक्मिणीसदनात प्रवेश केला. बलराम, श्रीकृष्ण यांच्यासह मदनाचा अवतार असलेल्या प्रद्युम्नाने सभास्थानी प्रवेश केला त्यावेळी सर्व लोक त्यालाच पाहू लागले. प्रसूतिकाळीं ष÷दिवसीं । नष्ट बाळक अंगनेसीं । घेऊनि आला द्वारकेसी । हें सर्वासी चोज गमे । मेलें स्वर्गौनि भेटे पुढती । त्याहूनि आश्चर्य जन बोलती । विचित्र दैवबळाची गति । सभाग्य श्रीपति रुक्मिणी हे। गुढिया मखरें तोरणें ध्वजा । द्वारकेमाजि उत्साह वोजा। षोडशोपचारिं पूजूनि द्विजां। अहेरिं राजा गौरविती। रुक्मिणीकृष्णांसी अहेर । वसुदेवदेवकीप्रमुख पितर। गौरविती लहान थोर । द्वारकानगरनिवासियें। वाजंत्रांची एक घाई । नृत्ये गायनें ठायीं ठायीं । वस्त्रे धनें वांटिती गायी । द्वारका सर्वही सुखभरित ।
ऍड. देवदत्त परुळेकर