आता खऱ्या अर्थाने वर्ल्डकपमध्ये रंगत भरू लागली आहे. कालचा सामना त्याचीच एक झलक होती. काल अफगाणिस्तानने सोन्यासारखी संधी दवडली. अशी संधी अननुभवी संघाला मिळत नाही. विशेषत: ऑस्ट्रेलियासारख्या दिग्गज संघाविरुद्ध. जिथे संधीचं सोनं करायला पाहिजे होतं तिथे ऑस्ट्रेलियाने अफगाणिस्तानचा पालापाचोळा करून टाकला. जिथे शंभर नंबरी विजय आवाक्यात होता, तिथे मानहानिकारक पराभवाचे तोंड अफगाणिस्तानला बघावं लागलं.
आतापर्यंत विश्वचषकात झालेल्या सामन्यापैकी क्रिकेट रसिकांना अचंबित करणारा असा हा सामना. त्याचे पूर्ण श्रेय ग्लेन मॅक्सवेलला द्यावेच लागेल. पायात क्रॅम्प आल्यानंतरसुद्धा त्याने केलेला क्लायमॅक्स एखाद्या हॉरर चित्रपटास लाजवण्यासारखा होता. खऱ्या अर्थाने मॅक्सवेलने दिवाळी अगोदरच फटाके फोडले. ज्या पद्धतीने त्याने हल्ले चढवले ते केवळ बघण्यासारखे होते. त्याच्या खेळीमध्ये सर्व प्रकारचे फटके होते. कधी सरळ बॅटने तर कधी रिव्हर्स स्वीपचे वेगवेगळे फटके गोलंदाजांना हतबल करणारे होते. आपल्या उंचीचा मॅक्सवेलने अगदी छान फायदा उठवला. त्याची भन्नाट ताकद आणि सर्वात म्हणजे आक्रमक अप्रोच कालच्या सामन्यात बघायला मिळाला. आक्रमक फलंदाजांना धोका पत्करावाच लागतो. अर्थात ही त्यांच्यासाठी एक सुरक्षित जागा असते. काल मॅक्सवेलने तेच केलं. क्रिकेटमध्ये अॅटॅक इज बेस्ट डिफेन्स, असं म्हटलं जातं. अर्थात हे वाक्य काल खऱ्या अर्थाने सार्थकी लागलं. काल मॅक्सवेलने छोट्या मैदानाचाही पुरेपूर फायदा उठवला. या अगोदर क्रिकेटमध्ये बऱ्याच विस्फोटक खेळी बघायला मिळाल्या आहेत. कपिल देवची 1983 मधील झिंबाब्वेविरुद्धची खेळी, शाहिद आफ्रिदीचे वेगवान शतक, परंतु कालची खेळी ही थोडीशी वेगळी होती. सात गडी 100 च्या आत बाद झाल्यानंतर त्याची ही द्विशतकी खेळी ही निश्चितच मुंबईकरांच्या कायम स्मरणात राहील.
भारत, आफ्रिका, ऑस्ट्रेलिया यांनी आपलं उपांत्य फेरीतील स्थान अगदी पक्कं केलंय. आता खऱ्या अर्थाने चौथ्या क्रमांकासाठी चुरस आहे. अफगाणिस्तानने जर आफ्रिकेला हरवले तर त्यांचे दहा गुण होतील. न्यूझीलंडने जर श्रीलंकेला हरवलं तर त्यांचे दहा गुण होतील. इंग्लंडला जर पाकिस्तानने हरवलं तर त्यांचे दहा गुण होतील. आणि असे जर घडलं तर या विश्वचषक स्पर्धेत खऱ्या अर्थाने रंगत येणार आहे, यात काही शंका नाही. चौथ्या स्थानावर कोण झेप घेतोय आणि भारताशी दोन हात करतोय हे बघणे औत्सुक्याचे ठरणार आहे.