कोणत्याही देशाला बेरोजगारी हे सर्वात मोठे संकट वाटते. तथापि, अमेरिकेत याच्या उलट परिस्थिती निर्माण झाली आहे. तेथे नोकरी शोधणाऱया युवकांऐवजी कर्मचारी शोधणाऱया कंपन्यांची संख्या वाढत आहे. 2020 ते 21 या एका वर्षात या देशात 3.4 कोटी लोकांनी स्वतःहून नोकऱया सोडल्या आहेत. केवळ गेल्या सप्टेंबर महिन्यात 44 लाख लोकांनी नोकरीमुक्ती स्वीकारली. कोरोनाकाळात 2 कोटी लोकांनी एकदा जो नोकरीला राम राम ठोकला, तो पुन्हा कामावर येण्यास परिस्थिती अनुकूल असूनही नकार देत आहेत. ही परिस्थिती केवळ अमेरिकेतच नव्हे तर जगातील अनेक बलाढय़ देशांमध्ये आहे. कोरोनाकाळात जगातील 41 टक्के कर्मचाऱयांनी एकतर नोकऱया सोडल्या आहेत किंवा बदलल्या आहेत. ब्रिटन, जर्मनी आणि भारतासारख्या देशांचाही यात समावेश आहे. कोरोनामुळे ज्यांच्यावर बेकारीची कुऱहाड कोसळली आहे, त्यापैकी सर्वांना नाईलाजास्तव नोकरी सोडावी लागलेली नाही. तर अनेकांनी स्वेच्छेनेच नोकरी सोडून अन्य व्यवसायाकडे मोर्चा वळविला आहे. कर्मचाऱयांमध्ये अशी मानसिकता का निर्माण झालेली आहे याचे उत्तर अद्याप मानसशास्त्रज्ञांनाही गवसलेले नाही.
आर्थिकदृष्टय़ा सुसंपन्न असणाऱया देशांमध्ये असलेली नोकरी सोडण्याचे प्रमुख कारण तेथे सरकारकडून दिला जाणारा बेकारी भत्ता हे आहे. कित्येक ठिकाणी नोकरीतील वेतनापेक्षा हा बेकारी भत्ता जास्त असतो. तसेच नोकरीच्या वेतनातून विविध कारणास्तव रक्कम कापली जाते. तसे बेकारी भत्त्यात होत नाही. तो पूर्णपणे हातात पडतो. यामुळे नोकऱया उपलब्ध असूनही त्या न करणाऱयांचे प्रमाण वाढत आहे. कोरोनाच्या उदेकामुळे लोकांची ही प्रवृत्ती अधिकच वाढल्याचे दिसून येते. लाईम एड या संस्थेच्या सर्वेक्षणानुसार कोरोनाच्या भीतीपोटी अनेकांनी नोकरी सोडली आहे. एकटय़ाने काम करता येईल, फारसे कोणाच्या संपर्कात रहावे लागणार नाही, अशा प्रकारच्या नोकऱया लोकांना हव्या असल्याचे या सर्वेक्षणातून दिसून येत आहे. यासाठी अनेक कर्मचाऱयांनी स्वयंरोजगाराचा मार्ग अवलंबिला आहे किंवा एकटय़ाने चालविल्या जाऊ शकतील अशा कंपन्या स्थापन केल्या आहेत.