युक्रेनच्या फर्स्ट लेडींचे भावुक करणारे पत्र
युक्रेन युद्धाने मानवी इतिहासात भीषण संकटाची लिहिलेली गाथा अनेक वर्षांपर्यंत विसरता येणार नाही. या युद्धाने हजारो लोकांना मृत्यूच्या दारात लोटले आहे. तर लाखो लोकांना स्वतःचे घरदार सोडून पलायन करावे लागले आहे. कधीकाळी 24 तास झगमगणारी शहरे आता उद्ध्वस्त झाली आहेत. या संकटादरम्यान युक्रेनचे अध्यक्ष वोल्दोमिर जेलेंस्की यांच्या पत्नी ओलेना यांना जगभरातील प्रसारमाध्यमांसाठी एक खुले पत्र लिहिले आहे.
युक्रेनमधील माझा अनुभव…
माझ्या देशात एक आठवडय़ापूर्वी जे घडले आणि सध्या जे घडतेय, ते अकल्पनीय होते. आमचा देश शांततावादी होता आणि आमची महानगरे, शहरे आणि गावं आनंदी होती. 24 फेब्रुवारी रोजी आम्ही युद्धाच्या सुरुवातीच्या घोषणेसह जागे झालो. रशियाचे रणगाडे युक्रेनच्या सीमेला ओलांडून आले होते आणि त्यांची विमाने आमच्या हवाईक्षेत्रात दाखल झाली. आमची शहरे रॉकेट लाँचर्सनी घेरलेली होती.
क्रेमलिन या हल्ल्याला एक ‘विशेष अभियान’ ठरवत असले तरीही हा युक्रेनियन नागरिकांचा होणारा नरसंहार आहे. निष्पाप मुले मारली जाण्याचे वृत्त सर्वाधिक त्रासदायक आहे. 8 वर्षांची अलीसा, जिचा ओखतिरकामध्sय मृत्यू झाला, तिच्या आजोबांनी ढाल होत तिला वाचविण्याचा प्रयत्न केला. कीव्हची पोलिना स्वतःच्या आईवडिलांसोबत गोळीबारात मारली गेली. 14 वर्षांच्या आर्सेनीवर ढिगारा कोसळला, त्याला वाचविता आले नाही कारण प्रचंड गोळीबारामुळे रुग्णवाहिका पोहोचू शकली नाही.
तरीही रशिया आपण सर्वसामान्य लोकांच्या विरोधात युद्ध पुकारत नसल्याचा दावा करत असेल तर मी ही नावे घेणार आहे. आमच्या महिला आणि मुले तळघरात जीव मुठीत धरून दिवस काढत आहेत. कीव्ह आणि खारकीव्हमध्ये लोक स्वतःची मुले आणि पाळीव प्राण्यांसोबत भूमिगत मार्गात दडून बसल्याची छायाचित्रे सर्वांनीच पाहिली असतील. काही जणांसाठी हे उत्तम फुटेज आहे, परंतु युक्रेनियनांसाठी हे मागील आठवडय़ातील नवी वस्तुस्थिती आहे. अनेक कुटुंबे हवाईहल्ल्याच्या भीतीमुळे घराबाहेर पडू शकत नाहीत.
आमच्या मुलांचा वर्ग तळघरात भरतो आणि काही मुले तेथेच जन्माला येत आहेत, कारण रुग्णालयांमधील वॉर्ड उद्ध्वस्त झाले आहेत. रशियाच्या हल्ल्याच्या दिवशी जन्माला येणाऱया मुलांनी शांततेचे मोकळे आकाश नव्हे तर तळघराचे छत पाहिले आहे. आमच्या देशातील कित्येक मुलांनी स्वतःच्या जीवनात आतापर्यंत शांतता पाहिलेली नाही.