अशीं कल्पना करा की आपण नेहमीप्रमाणे सकाळी उठला आहात आणि खिडकीबाहेरचे दृष्य आपल्याला दिसत आहे. हे दृष्य काल आपण पाहिले होते तसेच नेमके आहे. आता यात आश्चर्य काय, असे आपल्याला वाटेल. कारण खिडकी तीच आहे. खिडकीबाहेरची इमारतही तीच राहणार. इमारतीच्या बाजूचे झाडही तेच राहणार. मग तुम्हाला वेगळे दृष्य दिसणार कसे ? हा प्रश्न योग्यच आहे. कारण ज्या वस्तू न हलणाऱ्या किंवा स्थायी आहेत. त्या केव्हाही पाहिले तरी तशाच दिसणार यात शंका नाही. पण चालणारी माणसे, मुले, उडणारे पक्षंाr, वाहने किंवा आपली मोटार धुणारी व्यक्ती नेमकी तीच आणि तशाच स्थितीत दिवसेंदिवस दिसू लागली आश्चर्य वाटल्याशिवाय राहणार नाही. हे एका मानसिक आजाराचे लक्षण आहे, असे डॉक्टर सांगतात. या व्याधीला ‘देजा वू’ अशी संज्ञा आहे.
या स्थितीत आपल्याला आपण प्रथम पहिलेली एक घटना अगदी जशीच्या तशी वारंवार दिसू लागते. याचा अर्थ ती घटना तशीच घडत राहते असा नाही, तर तसा भास आपल्याला होत राहतो. प्रत्यक्षात ती घटना तशाच प्रकारे घडत नसली तरीही ती घडत आहे, असे वाटत राहते. हा विकार नियंत्रणात असेल तर त्याचा विशेष त्रास किंवा विपरीत परिणाम आपल्याला जाणवत नाही. पण हा प्रकार हाताबाहेर गेला तर मात्र, स्थिती गंभीर होऊन उपचार घ्यावे लागतात.
ऑस्ट्रेलियातील न्यू साऊथ वेल्स येथे एका व्यक्तीला असा भास सातत्याने होत आहे. ही व्यक्ती एकच दिवस तिच्या आयुष्यात वारंवार जगत आहे. केवळ एक घटना नव्हे, तर संपूर्ण दिवसभरात त्याने जे पाहिले आणि अनुभवला त्याचा पुन:प्रत्यय त्याला जशाचा तसा प्रतिदिन येत आहे. या विकारावर निश्चित असा उपचार नाही. समुपदेशन आणि संवाद यातूनच तो बरा होण्याची शक्यता असते. अशा व्यक्ती अत्यंत मोजक्या असतात. म्हणूनच या व्यक्तीची दखल घेतली जात आहे.