लहान मुलांच्या गोष्टीत अलादिन नावाच्या मुलाला जादूचा दिवा सापडतो. दिवा घासल्यावर त्यातून एक जिनी ऊर्फ राक्षस प्रकट होतो आणि अलादिनच्या इच्छा पूर्ण करतो. अलादिन राक्षसाला अन्नधान्य मागतो. राजकन्या मागतो. त्याच्यावर अनेक संकटे येतात. पण शेवटी त्याचे आणि राजकन्येचे शाश्वत मीलन वगैरे होते. लहानपणी जाम आवडलेली ही गोष्ट. आताच्या पिढीतल्या लहान मुलांना ही किती आवडेल कुणाला ठाऊक. बहुतेक मुले अलादिनला बावळटच म्हणतील. त्यांना जादूचा दिवा मिळाला तर राक्षसाला चीनमधून नवे स्मार्टफोन आणायला सांगतील. अनलिमिटेड डेटा मागतील. ब्रेकअप झालेल्या मैत्रिणीचा इनबॉक्स जादूने उघडून दाखवायला सांगतील. भांडण झालेल्या मित्राचा किंवा मैत्रिणीचा पासवर्ड हॅक करायला सांगतील. मुलांची आणि मुलींची मजल त्यापलीकडे जात नाही. फार फार तर नवे डेस, गाडय़ा वगैरेसाठी पालकांनी पैसे दिले नाही तर राक्षसाकडे पैसे मागतील.
मोठय़ा माणसांची गोष्टच वेगळी. त्यांच्या हावरटपणाला मर्यादा नसते. काहीही मागतील. कौटुंबिक मालिकांमधले कलाकार आपल्या वाईट मालिकेसाठी, वृत्तवाहिन्या चालवणारे पत्रकार खोटय़ा बातम्यांसाठी टीआरपी मागतील. राक्षस बिचारा कंटाळून आत्महत्या करील.
मला जादूचा दिवा मिळाला तर मी काय मागेन ते सांगतोच आता. पण आधी हे सांगतो की मला जादूचा दिवा मिळण्याची आशा का वाटते आहे. माझ्या अंदाजानुसार जादूचा दिवा महाराष्ट्रातच कुठेतरी आहे. कोणत्या तरी विरोधी नेत्याजवळ आहे. त्याने राक्षसाकडून अदृश्य पीपीई किट मागून घेतलेत आणि आपल्या कार्यकर्त्यामध्ये वाटलेत. वाचकहो, टीव्हीवरच्या मराठी बातम्या नीट काळजीपूर्वक पहा. ह्या नेत्यांकडे बघा. उठसूट हे पुढारी लोक सकाळी घरातून बाहेर पडतात ते टीव्हीवाल्यांना बरोबर घेऊन कुठं तरी सरकारविरुद्ध तक्रारी सांगायला जातात. नाहीतर हे उघडा, ते उघडा, हे चालू करा, ते चालू करा म्हणून आंदोलने करतात. आंदोलनात भाग घेणाऱया अनेक कार्यकर्त्यांनी मास्क फक्त गळय़ात अडकवलेला असतो. किंवा हनुवटीवर ठेवलेला असतो. काही नेते तर चकाचक कपडय़ात मिरवत असतात. त्यांच्या तोंडावरच काय, शरीरावर कुठेही मास्क नसतो. असलाच तर चेहऱयावर कायम सभ्यपणाचा खरेपणाचा मास्क असतो.
मला जादूचा दिवा मिळाला तर या नेत्यांच्या अंगावर असलेल्या अदृश्य पीपीई किटप्रमाणे मलाही एक किट आणण्यासाठी मी राक्षसाला सांगणार आहे. आधी तो दिवा मिळाला पाहिजे.