भगवान महादेव श्रीकृष्णाची स्तुती करताना पुढे म्हणाले-
आत्मा म्हणिजे अहंकार । तो प्रत्यक्ष मी शङ्कर ।
बाहु तुझे सर्व इंद्र । लोकेश्वर पृथक्त्व।
समुद्र जठर ओषधि रोम । मेघ ते मस्तकींचे केशोद्गम । चिरंचि तव बुद्धीचें नाम । विसर्गाराम प्रजापति ।
अपान मलोत्सर्ग निरृति । तुझें हृदय धर्ममूर्ति ।
एवं ब्रह्माण्ड अवयवव्यक्ति । लोकप्रतीति लोकात्मा ।
आत्मा म्हणिजे तें शरीर । एवं अवघें सचराचर ।
व्यष्टि जीवलोकाकार । समष्टि समग्र तूं एक ।
जरी तूं म्हणसी परमेश्वरा । प्रादेशमात्र मम शरीरा ।
माजी पवाड चराचरा । केंवि हे गिरा बोलतसां ।
प्रादेशमात्र शरीर सान । त्याची नाभि म्हणतां गगन ।
दिशा श्रोत्र सूर्य नयन । चंद्रमा मन केंवि घडे ।
तरी ऐकें गा अकुंठधामा । तुझी अच्युत स्वरूपगरिमा । स्वधर्मसेतुरक्षणकामा । पुरुषोत्तमा अवतरसी।
भगवान शिव कृष्णस्तुती गाताना पुढे म्हणाले-हे प्रभो! आकाश आपली नाभी, अग्नी मुख आणि पाणी वीर्य आहे. स्वर्ग मस्तक, दिशा कान आणि पृथ्वी चरण आहे. चंद्र मन, सूर्य नेत्र आणि मी शिव आपला अहंकार आहे. समुद्र आपले पोट आणि इंद्र हात आहे. वनस्पती रोम आहेत. मेघ केस आहेत, ब्रह्मदेव बुद्धी आहे, प्रजापती लिंग आणि धर्म हृदय आहे. अशाप्रकारे आपणच विराट पुरुष आहात.
जगाचिया कल्याणार्थ । रक्षावया धर्मपथ ।
तुझा अवतार हो येथ । हें यथार्थ मी जाणें ।
जगत्कल्याण इतुकेंचि न म्हणें । आमुच्या अनुग्रहाही कारणें ।
सगुण विग्रह तुझें धरणें । आणि पाळणें लोकपाळां।
आम्हां लोकपाळां पाळिलें तुम्हीं । सप्त भुवनांतें पालूं आम्ही ।
येथ आशंका न करिं स्वामी । पृथक पाळक म्हणवोनियां।
जरी तूं म्हणसी जनार्दना । पलयमाना समस्त भुवना ।
समर्थ लोकपाळ तुम्ही पाळणा । तरी मज कां म्हणाल ब्रह्मा ऐसें ।
सजातीय विजातीय स्वगत । ब्रह्मीं भेद हे असंभावित । ऐसें म्हणसी तरी हे मात । ऐकें यथार्थ जगदीशा।
हे अखंडज्योतिस्वरूप परमात्मन ! आपला हा अवतार धर्माचे रक्षण आणि जगाचे कल्याण व्हावे, यासाठी आहे. आम्ही सर्वजण आपल्या प्रभावानेच संपन्न होऊन सातही भुवनांचे पालन करीत असतो.
सजातीयरहित तूं एक । कैसा म्हणसी तरी आइक ।
केवळ पुराण आदिपुरुष । तोही विशेष अवधारिं ।
उत्पत्ति स्थिति आणि संहार । अवस्थात्रयवंत पुरुषमात्र ।
त्यांहूनि आद्य तूं स्वतंत्र । केवळ सन्मात्र सदोदित ।
प्रकृतिभूत पुरुष म्हणणें । तो तूं तुरीय साक्षी जाणें ।
न वेंठसी प्रवृत्तिभरणें । याकारणें विशुद्ध तूं।
तोही विशुद्द कैसा म्हणसी । तरी स्वप्रकाशक ज्ञानराशि ।
जो प्रसवे स्वप्रतिबिंबासी । उपाधियोगेंसी जीवपुरुषां।
अग्निपासून विस्फुलिंग । उपाधियोगें उठती अनेग ।
तेंवि आत्मस्वरूपीं मायायोग । होतां प्रसंग जीवदशे।
मायायोगें आत्मस्वरूपीं । अनेक जीव व्यष्टिरूपी ।
सजातीयादिभेदविकल्पीं । पुण्यपापीं निबद्ध।
Ad. देवदत्त परुळेकर