अश्रू न आल्यास संबंधित मुलीची होते चेष्टा
भारतात नववधू सासरी जाताना रडत असल्याचे दिसून येते. स्वतःचे घर सोडून सासरी जात नववधू नव्या घरालाच स्वतःचे घर मानते. भारताप्रमाणेच चीनमध्ये अशीच एक परंपरा आहे, परंतु तेथील परंपरा अधिक विचित्र आहे. यात नववधूला विवाहावेळी रडावे लागते. नववधू न रडल्यास ती रडावी म्हणून तिला बडवले जाते.
चीनच्या दक्षिण पश्चिम प्रांत सिचुआनमध्ये तूजिया समुदायाचे लोक हजारो वर्षांपासून राहत आहेत. या समुदायात एका विचित्र परंपरेचे पालन केले जाते, यात नववधूला विवाहावेळी रडणे आवश्यक आहे. ही परंपरा आता कालौघात मागे पडत आहे.
नववधूला रडली नसल्यास गावात ती चेष्टेचा विषय ठरते. लोक तिला कुटुंबातील चुकीची पिढी मानतात. अनेकदा तर नववधू न रडल्यास तिची आई तिला बडवून रडण्यास भाग पाडते. सिचुआन प्रांताच्या पश्चिम भागात वेगळीच प्रथा आहे. या प्रथेला जुओ टांग म्हटले जाते. याचा अर्थ हॉलमध्ये बसणे असा होतो. विवाहाच्या एक महिन्यापूर्वी वधू एका मोठय़ा हॉलमध्ये येते आणि बसून सुमारे तासभर रडते. याच्या 10 दिवसांनी या युवतीसह तिची आई रडण्याच्या प्रथेत सामील होते. त्याच्या 10 दिवसांनी आजी, बहिण, आत्या, मावशी या सर्व जणी मिळून रडू लागतात. रडण्यासोबत एक विशेष गाणे गायिले जाते आणि या गाण्याला क्राइंग मॅरेज साँग म्हटले जाते.
पूर्वीच्या काळी वधू रडण्यासह विवाह निश्चित करणाऱया लोकांना उद्देशून अपशब्द उच्चारायच्या. त्या काळात महिलांना स्वतःचा जोडीदार निवडण्याचे स्वातंत्र्य नव्हते. विवाहानंतर रडण्याची वेळ येऊ नये म्हणून या महिला पूर्वीच रडून घेत होत्या. तसेच कुटुंबातील अन्य महिलांना रडताना पाहून त्यांना धीर मिळायचा. यामुळे त्या नव्या जीवनाची सुरवात स्वच्छ आणि शांत मनाने करू शकत होत्या असे मानले जाते.